دسامبر 10, 2014
نظری بدهید
بیمه عمر از دیدگاه حقوقی، قراردادی است که به موجب آن بیمه‌گر در مقابل دریافت حق‌بیمه از بیمه‌گذار متعهد می‌شود که در صورت فوت و یا حیات بیمه‌شده در زمان معینی مبلغی به عنوان سرمایه و یا مستمری به استفاده‌کننده (بیمه‌گذار یا شخص ثالث) تعیین شده از طرف او و یا وراث قانونی بپردازد. خطر فوت در بیمه‌های عمر، به هر علت و شامل انواع بیماری‌ها و حوادث می‌باشد و فقط هزینه‌های جنگ و خودکشی از آن مستثنی شده، تنها تحت ضوابط خاصی تحت پوشش قرار می‌گیرند. هدف اساسی بیمه‌های عمر ایجاد، جمع آوری ذخایر مالی، سرمایه‌گزاری، کسب سود حاصله از سرمایه‌گزاری و نهایتاً ایفای تعهدات شرکت بیمه‌گر در قبال استفاده‌کنندگان می‌باشد. در بیمه‌های عمر، بیمه‌گذار با پرداخت حق بیمه معینی -به صورت ماهیانه، سالیانه یا یکجا-، مبلغ معینی را پس از پایان مدت بیمه دریافت خواهد کرد و در صورت فوت بیمه شده در طول مدت قرارداد، مبلغ مقرر به استفاده کنندگان تعلق می‌گیرد. رشته بیمه اشخاص(عمر) مشتمل بر ۱۳ زیررشته می‌باشد که عبارتند از: ۱- بیمه عمرانفرادی : بیمه عمر انفرادی بیمه‌‌ای است که به موجب آن بیمه‌گر متعهد می‌شود در صورت فوت یا حیات بیمه‌شده، سرمایه‌ای را بصورت یکجا به ذینفع یا استفاده‌کننده که در بیمه قید گردیده است پرداخت نماید. در این نوع بیمه بیمه‌گذار برای بیمه‌نمودن خود اقدام می‌نماید. ۲- بیمه عمر مانده بدهکار انفرادی : زمانیکه اشخاص برای خرید یا ساختن خانه و یا رفع نیازهای زندگی وام می گیرند، معمولاً وام ...
بیشتر بخوانید »
بیمه ایران نمایندگی صمدی
